Zwyczajny poranek w Kenii
Budzik dzwoni o 6:45. Nie wstaję. Rozsuwam tylko zasłony. Razi mnie wschodzące słońce. Wracam spać. Kolejny dzwoni o 7:30. Tym razem wstaję i wkurzam się, że tak późno. Szybka runda na basen. O tej porze jestem sam i kilku tubylców. Powrót do pokoju, prysznic. Robię kawę. Biorę laptopa, słuchawki, siadam na tarasie.
I tak wyglądam, gdy po chwili okazuje się, że nie będę sam:
– Pani do kogo?
– A tak wpadłam.
… na śniadanie.
Zamknąłeś taras? To pacz co to dla mnie…
Dasz jeść, czy mam rwać dalej?
Przecież widzę, że coś tam chowasz!
Daj.
Fotki? No nie przy jedzeniu!
Dź… dzięki. Zara przyjdzie mama.
No hej, jestem mama.
Klapnę sobie.
To o czym dziś piszemy?
